Η Ανάσταση: "Πάσχα Κυρίου, Πάσχα"!
H εις Άδου Κάθοδος
.Ι.Μονή Μεγάλου Μετεώρου
Χριστός ανέστη εκ νεκρών,θανάτω θάνατον πατήσας,
και τοις εν τοις μνήμασι,ζωήν χαρισάμενος.
Στιχ.α΄Αναστήτω ο Θεός, και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού,
και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν.
Στιχ β΄. Ως εκλείπει καπνός εκλιπέτωσαν, ως τήκεται κηρός από προσώπου πυρός.
Στιχ.γ΄ Ούτως απολούνται οι αμαρτωλοί από προσώπου του Θεού
και οι δίκαιοι ευφρανθήτωσαν.
Στιχ.δ΄Αύτη η ημέρα, ην εποίησεν ο Κύριος, αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή.
Ο Κανών , ποίημα Ιωάννου του Δαμασκηνού.
Ωδή α΄.Ήχος α΄.Ο Ειρμός.
«Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν Λαοί
Πάσχα Κυρίου, Πάσχα εκ γαρ θανάτου προς
Ζωήν, και εκ γής προς ουρανόν,Χριστός ο
Θεός, ημάς διεβίβασεν, επινίκιον άδοντας.
Ωδή γ΄.Ο Ειρμός.
Δεύτε πόμα πίωμεν καινόν, ούκ εκ πέτρας
αγόνου τερατουργούμενον,αλλ’αφθαρσίας
πηγήν,εκ τάφου ομβρήσαντος Χριστού,εν ω
στερεούμεθα.
Τροπάριον
Νύν πάντα πεπλήρωται φωτός,ουρανός τε
και γή,και τα καταχθόνια εορταζέτω γούν
πάσα κτήσις, την Έγερσιν Χριστού,εν ή εστερέωται.
Ωδή δ΄.Ο Ειρμός.
Επί της θείας φυλακής, ο θεηγόρος Αββακούμ,
στήτω μεθ’υμών και δεικνήτω,
φαεσφόρον Άγγελον,διαπρυσίως λέγοντα
Σήμερον σωτηρία τώ κόσμω,ότι ανέστη
Χριστός ως παντοδύναμος.
Ωδή ε΄.Ο Ειρμός.
Ορθρίσωμεν όρθρου βαθέος,και αντί
μύρου τον ύμνον προσοίσωμεν τω Δεσπότη,
και Χριστόν οψόμεθα,διακαιοσύνηςήλιον,
πάσι ζωήν ανατέλλοντα.
Ωδή ς΄.Ο Ειρμός.
Κατήλθες εν τοις κατωτάτοις της γής ,και
συνέτριψας μοχλούς αιωνίους ,κατόχους
πεπηδημένων Χριστέ, και τριήμερος, ως εκ
κήτους Ιωνάς,εξανέστης του τάφου.
Κοντάκιον.Ήχος πλ.δ΄.
Ει και εν τάφω κατήλθες αθάνατε,αλλά
του Άδου καθείλες την δύναμιν και
ανέστης ως νικητής,Χριστέ ο Θεός,γυναιξί
μυροφόροις φθεγξάμενος,Χαίρετε,και τοίς σοίς
Αποστόλοις ειρήνην δωρούμενος, ο τοις
πεσούσι παρέχων ανάστασιν.
Ο Οίκος.
Τον προ ηλίου Ήλιον, δύναντα ποτέεν τάφω,
προέφθασαν προς όρθρον,εκζητούσαι
ως ημέραν, Μυροφόροι κόραι,και προς
αλλήλας εβόων Ω φίλαι,δεύτε τοίς αρώμασιν
υπαλείψωμεν σώμα ζωηφόρον και τεθαμμένον
σάρκα ανιστώσαν τον παραπεσόντα Αδάμ,
κείμενον εν τω μνήματι άγωμεν σπεύσωμεν,
ώσπερ οι Μάγοι,και προσκυνήσωμεν,
και προσκομίσωμεν τα μύρα ως δώρα,
τω μη εν σπαργάνοις,αλλ’εν σινδόνι ενειλημένω
και κλαύσωμεν,και κράξωμεν Ω Δέσποτα,
εξεγέρθητι, ο τοις πεσούσι παρέχων ανάστασιν.
Συναξάριον του Μηναίου,είτα το παρόν.
Τη αγία και μεγάλη Κυριακή το Πάσχα
αυτήν την ζωηφόρον ανάστασιν εορτάζομεν
του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών
Ιησού Χριστού.
Στίχοι
Χριστός κατελθών προς πάλην Άδου μόνος,
Λαβών ανήλθε πολλά της νίκης σκύλα.
Ωδή ζ΄.Ο Ειρμός.
Ο Παίδας εκ καμίνου ρυσάμενος,γενόμενος
νθρωπος,πάσχει ως θνητός,και δια πάθους
το θνητόν,αφθαρσίας ενδύει ευπρέπειαν ,
ο μόνος ευλογητός των Πατέρων ,
Θεός και υπερένδοξος.
Ωδή η΄.Ο Ειρμός.
Αύτη η κλητή και αγία ημέρα, η μία των
Σαββάτων, η βασιλίς και κυρία,εορτών
εορτή,και πανηγύρις εστι πανηγύρεων,εν
η ευλογούμεν ,Χριστόν εις τους αιώνας.
Ωδή θ΄.Ο Ειρμός.
Φωτίζου,φωτίζου,η νέα Ιερουσαλήμ η
γαρ δόξα Κυρίου,επί σε ανέτειλε.Χόρευε
νύν,και αγάλλου Σιών συ δε αγνή,τέρπου
Θεοτόκε,εν τη εγέρσει του τόκου σου.
Εις τους Αίνους.
Ήχος πλ.α΄.
Στιχ.Αναστήτω ο Θεός.
Πάσχα ιερόν ημίν σήμερον αναδέδεικται
Πάσχα καινόν,Άγιον Πάσχα μυστικόν
Πάσχα πανσεβάσμιον Πάσχα Χριστός ο
Λυτρωτής Πάσχα άμωμον Πάσχα μέγα
Πάσχα των πιστών Πάσχα το πύλας υμίν του
Παραδείσου ανοίξαν Πάσχα,πάντας αγιάζον
Πιστούς.
Στιχ. Ως εκλείπει καπνός.
Δεύτε από θέας Γυναίκες ευαγγελίστριαι,
και τη Σιών είπατε Δέχου παρ’ημών χαράς
Ευαγγέλια,της Αναστάσεως Χριστού
τέρπου ,χόρευε,και αγάλλου Ιερουσαλήμ,
τον Βασιλέα Χριστόν,θεασάμενη εκ του
μνήματος,ως νυμφίον προερχόμενον.
Στιχ.Ούτως απολούνται οι αμαρτωλοί.
Αι Μυροφόροι γυναίκες, όρθρου βαθέος,
επιστάσαι προς το μνήμα του Ζωοδότου
εύρον Άγγελον, επί τον λιθον καθήμενον,και
αυτός προσφθεγξάμενος,αυταίς ούτως έλεγε
Τι ζητείτε τον ζώντα μετά των νεκρών;τι
θρηνείτε,τον άφθαρτον ως εν φθορά;
απελθούσαι κηρύξατε,τος αυτού Μαθηταίς.
Στιχ.Αύτη η ημέρα,ήν εποίησεν
Πάσχα το τερπνόν Πάσχα Κυρίου,Πάσχα
Πάσχα πανσεβάσμιον ημίν ανέτειλε Πάσχα,
εν χαρά αλλήλους περιπτυξώμεθα ω Πάσχα
λύτρον λύπης και γαρ εκ τάφου σήμερον ,
ώσπερ εκ παστού,εκλάμψας Χριστός,τα
γύναια χαράς έπλησε λέγων Κηρύξατε Αποστόλοις.
Δόξα και νύν.Ήχος ο αυτός.
Αναστάσεως ημέρα,και λαμπρυνθώμεν τη
πανηγύρει ,και αλλήλους περιπτυξώμεθα.
Είπωμεν αδελφοί,και τοις μισούσιν ημάς
Συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει,και
ούτω βοήσωμεν Χριστός ανέστη εκ νεκρών,
θανάτω θάνατον πατήσας,και τοις εν τοις
μνήμασι,ζωήν χαρισάμενος.
Εκ του κατά Ιωάννην.
Εν αρχή ήν ο Λόγος, και ο Λόγος ήν πρός τον Θεόν, και Θεός ήν ο Λόγος. Ούτος ήν εν αρχή πρός τον Θεόν. Πάντα δι΄αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέν έν, ό γέγονεν. Εν αυτώ ζωή ήν, και η ζωή ήν το φώς των ανθρώπων. Και το φώς εν τη σκότία φαίνει, και η σκοτία αυτό ου κατέλαβεν. Εγένετο άνθρωπος απεσταλμένος παρά Θεού, όνομα αυτώ Ιωάννης. Ούτος ήλθεν εις μαρτυρίαν, ίνα μαρτυρήση περί του φωτός, ίνα πάντες πιστεύσωσι δι΄αυτού. Ουκ ήν εκείνος το φώς, αλλ΄ίνα μαρτυρήση περί του φωτός. Ήν το φώς το αληθινόν, ό φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον. Εν τω κόσμω ήν, και ο κόσμος δι΄αυτού εγένετο, και ο κόσμος αυτόν ουκ έγνω. Εις τα ίδια ήλθε, και οι ίδιοι αυτόν ου παρέλαβον. Όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα αυτού. Οι ουκ εξ αιμάτων, ουδέ εκ θελήματος σαρκός, ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ΄εκ Θεού εγγενήθησαν. Και ο Λόγος σάρξ εγένετο, και εσκήνωσεν εν ημίν, (και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά Πατρός ) πλήρης χάριτος και αληθείας. Ιωάννης μαρτυρεί περί αυτού, και κέκραγε λέγων. Ούτος ήν όν είπον. Ο οπίσω μου ερχόμενος, έμπροσθέν μου γέγονεν, ότι πρώτος μου ήν. Και εκ του πληρώματος αυτού ημείς πάντες ελάβομεν, και χάριν αντί χάριτος. Ότι ο νόμος δια Μωσέως εδόθη. η χάρις και η αληθεία δια Ιησού Χριστού εγένετο.
Αγ. Συμεών Του Νέου Θεολόγου
ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΘΕΑΣΑΜΕΝΟΙ
Αδελφοί και πατέρες, ήρθε το Πάσχα, η χαρμόσυνη μέρα της Αναστάσεως του Χριστού, η αιτία κάθε ευφροσύνης και αγαλλιάσεως, που έρχεται μιά φορά τον χρόνο ή μάλλον έρχεται καθημερινά και συνεχώς σ΄εκείνους που κατανοούν το μυστικό της νόημα . Ήρθε και γέμισε τις καρδιές μας χαρά και αγαλλίαση λύνοντας τον κόπο της πάνσεπτης νηστείας και τελειοποιώντας και παρηγορώντας τις ψυχές μας.
Ας ευχαριστήσουμε λοιπόν τον Κύριο, που μας πέρασε μέσα από το πέλαγος της νηστείας και μας οδήγησε με ευφροσύνη στο λιμάνι της Αναστάσεώς του. Ας τον ευχαριστήσουμε και όσοι διανύσαμε τον δρόμο της νηστείας πρόθυμα, με ζέουσα προαίρεση και αγώνες για την αρετή και όσοι υστερήσαμε από ολιγωρία και μικροψυχία. Επειδή Αυτός είναι που χαρίζει γενναιόδωρα στους αγωνιστές τα στεφάνια και τους άξιους μισθούς των έργων τους και στους ασθενέστερους πάλι ως ελεήμων και φιλάνθρωπος χαρίζει την συγγνώμη. Γιατί αποβλέπει περισσότερο στη διάθεση και στην προαίρεση των ψυχών μας παρά στους σωματικούς κόπους και αναλόγως μας ανταποδίδει τα έπαθλα και τα χαρίσματα του πνεύματος και ή δοξάζει τον αγωνιστή ή τον αφήνει ακόμη αφανή, επειδή έχει ανάγκη από πιό επίπονη κάθαρση.
Ας εξετάσουμε λοιπόν ποιό είναι το μυστήριο της Αναστάσεως του Χριστού και Θεού μας , που συντελείται κατά παράδοξο τρόπο σε όσους το επιθυμούν, πως θάπτεται ο Χριστός μέσα μας σαν σε μνήμα και πως ενώνεται με τις ψυχές μας και ανασταίνεται συνανασταίνοντας μαζί του κι εμάς.
Ο Χριστός και Θεός μας αφού κρεμάσθηκε στον σταυρό, σταύρωσε επάνω σ΄αυτόν την αμαρτία του κόσμου κι αφού γεύθηκε τον θάνατο, κατέβηκε στα κατώτατα του άδη. Όπως λοιπόν τότε ανεβαίνοντας από τον άδη επέστρεψε στο άχραντο σώμα του -από το οποίο δεν αποχωρίσθηκε καθόλου- κι αμέσως αναστήθηκε και μετά ανήλθε στους ουρανούς με δόξα πολλή και δύναμη, έτσι ακριβώς και τώρα, όταν εμείς εξερχόμεθα από τον κόσμο και εισερχόμεθα με την εξομοίωση των παθημάτων του Κυρίου στον τάφο της μετανοίας και της ταπεινώσεως, αυτός ο ίδιος κατεβαίνει από τους ουρανούς, εισέρχεται στο σώμα μας σαν σε τάφο, ενώνεται με τις νεκρωμένες πνευματικά ψυχές μας και τις ανασταίνει. Έτσι παρέχει τη δυνατότητα σ΄εκείνον που συναναστήθηκε μαζί του να βλέπει τη δόξα της μυστικής του αναστάσεως.
Ανάσταση λοιπόν του Χριστού έιναι η δική μας ανάσταση των κάτω κειμένων. Γιατί πως θα αναστηθεί αυτός που ποτέ δεν έπεσε σε αμαρτία, καθώς είναι γραμμένο, μήτε αλλοιώθηκε στο ελάχιστο η δόξα του; Ή πως θα δοξασθεί εκείνος που είναι υπερδεδοξασμένος και εξουσιάζει τα σύμπαντα;
Η Ανάσταση και η δόξα του Χριστού, καθώς είπαμε, είναι η δική μας δόξα. Αφ΄ότου δηλ. εκείνος οικειοποιήθηκε την ανθρώπινη φύση, όσα ενεργεί σ΄εμάς τα επιγράφει στον εαυτό του. Η ανάσταση λοιπόν της ψυχής είναι η ένωσή της με την ζωή. Όπως ακριβώς το νεκρό σώμα δεν μπορεί να ζει αν δεν δεχτεί μέσα του την ζωντανή ψυχή και δεν σμίξει άμικτα μ΄αυτήν, έτσι και η ψυχή δεν μπορεί να ζήσει μόνη της, αν δεν ενωθεί αρρήτως κι ασυγχύτως με τον Θεό, που είναι η όντως αιώνια ζωή.
Είναι δηλ. νεκρή πριν από την εν γνώσει και οράσει και αισθήσι ένωσή της με τον Χριστό, κι ας είναι νοερή κι αθάνατη από τη φύση της. Γιατί ούτε γνώση χωρίς όραση υπάρχει, ούτε όραση χωρίς αίσθηση. Να τι θέλω να πω. Έχουμε την όραση και μέσα στην όραση τη γνώση και την αίσθηση. Αυτά τα λέω για τα πνευματικά ζητήματα, γιατί στα σωματικά και χωρίς όραση υπάρχει αίσθηση: Ο τυφλός π.χ. αισθάνεται, όταν κτυπήσει το πόδι του στην πέτρα, ενώ ο νεκρός όχι.
Αλλά στα πνευματικά θέματα, αν ο νούς δεν έλθει σε θεωρία των υπέρέννοιαν, δεν αισθάνεται τη μυστική ενέργεια της χάριτος. Εκείνος λοιπόν που ισχυρίζεται ότι την αισθάνεται προτού θεωρήσει τα υπέρ νούν και λόγον και έννοιαν, μοίζει με τον τυφλό που καταλαβαίνει τα καλά ή τα κακά που παθαίνει, δεν αντιλαμβάνεται όμως ακόμη ούτε και όσα είναι μπροστά του και μπορεί να του προξενήσουν τη ζωή και τον θάνατο.Γιατί τα επερχόμενα σ΄αυτόν κακά ή καλά δεν τα αισθάνεται καθόλου, επειδή στερείται της οπτικής δυνάμεως και αισθήσεως. γι΄αυτό όταν σηκώνει το ραβδί για να αμυνθεί, κάποτε κτυπά τον φίλο του αντί τον εχθρό του που στέκεται μπροστά στα μάτια του και τον περιγελά.
Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους πιστεύουν στην Ανάσταση του Χριστού, πολύ λίγοι όμως είναι αυτοί που την βλέπουν καθαρά. κι αυτοί που δεν την είδαν, δεν μπορούν να προσκυνήσουν τον Ιησού Χριστό ως Άγιο και Κύριο, διότι λέει: " Ουδείς δύναται ειπείν Κύριον Ιησούν, ει μή εν Πνεύματι Αγίω " ( Α΄Κορ. 12,3 ) και αλλού: " Πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δεί προσκυνείν" (Ιωαν. 4,24). Και το ιερότατο λόγιο, που καθημερινά έχουμε στο στόμα, δεν λέει
" Ανάστασιν Χριστού πιστεύοντες " αλλά τί; " Αναστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν άγιον Κύριον Ιησούν τον μόνον αναμάρτητον ". Πώς λοιπόν μας προτρέπει τώρα το Άγιον Πνεύμα να λέμε ότι είδαμε αυτήν που δεν είδαμε, αφού μάλιστα μία φορά αναστήθηκε ο Χριστός πρίν χίλια χρόνια κι ούτε τότε τον είδε κανείς να ανασταίνεται; Άραγε μήπως η Αγία Γραφή θέλει να λέμε ψέματα; Όχι βέβαια. αλλά αυτό που μας προτρέπει να ομολογούμε είναι η αλήθεια, επειδή η Ανάσταση του Χριστού συντελείται μέσα στον κάθε πιστό κι όχι μόνο μία φορά αλλά κάθε ώρα θα λέγαμε, αφού αυτός ο ίδιος ο Δεσπότης Χριστός ανασταίνεται μέσα μας και λαμπροφορεί και απαστράπτει τις αστραπές της αφθαρσίας και της θεότητος. Γιατί η φωτοφόρος παρουσία του Πνέυματος μας υποδεικνύει την Ανάσταση του Χριστού μάλλον δεν μας αξιώνει να δούμε αυτόν τον ίδιο τον αναστάντα. Γι΄αυτό και λέμε: " Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν " ( Ψαλμ. 117,27 ) και έχοντας υπ΄όψιν μας την δευτέρα του παρουσία προσθέτουμε: " Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου " ( Ψαλμ. 117,26 ). Σε όσους λοιπόν αποκαλυφθεί ο αναστημένος Χριστός πάντως πνευματικά εμφανίζεται στα πνευματικά τους μάτια. Γιατί όταν έρχεται σε μας δια του Αγίου Πνέυματος μας ανασταίνει εκ νεκρών, μας ζωοποιεί και μας δίνει τη χάρη να τον βλέπουμε μέσα μας ολοζώντανο, αυτόν τον αθάνατο και ανώλεθρο και να γνωρίζουμε πλήρως ότι αυτός μας συνανασταίνει και μας συνδοξάζει, όπως μαρτυρεί η Αγία Γραφή.
Αυτά είναι λοιπόν τα θεία μυστήρια των χριστιανών, αυτή είναι η μυστική δύναμη της πίστεως μας, που οι άπιστοι ή οι δύσπιστοι ή μάλλον οι ημίπιστοι δεν βλέπουν, ούτε μπορούν να δουν ποτέ. Άπιστοι, δυσπιστοι και ημίπιστοι είναι αυτοί που δεν φανερώνουν την πίστη τους με έργα. Γιατί χωρίς έργα και οι δαίμονες πιστεύουν και ομολογούν ότι ο Δεσπότης Χριστός είναι Θεός, όπως λέει:
" Οίδαμεν σέ, τον Υιόντου Θεού " (Πρβλ. Μάρκ. 1,24, Λούκ. 4,34, Ματθ. 8,29 ), και αλλού: " Ουτοι οι άνθρωποι δούλοι του Θεού του Υψίστου εισίν ". Αλλά ούτε τους δαίμονες ,ούτε αυτούς τους ανθρώπους θα ωφελήσει τέτοια πίστη, επειδή είναι νεκροί κατά τον θείον απόστολον, που λέει:" Η πίστις χωρίς των έργων νεκράν εστί ". ( Ιακ. 2,26 ) όπως ακριβώς και τα έργα χωρίς πίστη. Γιατί είναι νεκρή; Διότι δεν έχει μέσα της τον Θεό που ζωογονεί, ούτε απέκτησε αυτόν που λέει:" Ο αγαπών με τας εντολάς τας εμάς τηρήσει, και εγώ και ο Πατήρ ελευσόμεθα και μονήν παρ΄αυτώ ποιήσωμεν" ( Πρβλ. Ιωαν. 14,21.23, Ιωαν. 14,23 ), .ωστε με την παρουσία του να αναστήσει εκ νεκρών εκείνον που κατέχει την ενεργόν πίστην, να τον ζωοποιήσει και να τον αξιώσει να ειδεί τον αναστάντα μέσα του που τον συνανέστησε. Μια τέτοια πίστη λοιπόν είναι νεκρή. ή μάλλον νεκροί είναι αυτοί, που έχουν πίστη χωρίς έργα. Γιατί η πίστη στο Θεό πάντοτε ζεί και ζωοποιεί εκείνους που την δέχονται με αγαθή προαίρεση, η οποία και προ της εργασίας των εντολών πολλούς οδήγησε από το θάνατο στη ζωή και τους αποκάλυψε το Χριστό και Θεό. Και αν έμεναν στις εντολές του και τις εφύλατταν μέχρι θανάτου θα μπορούσαν και αυτές να τους διαφυλάξουν ό,τι λογής έγιναν από μόνην την πίστην. Επειδή όμως "μεταστράφησαν ως τόξον στρεβλόν " (Ψαλμ. 77,57 ) και ξαναγύρισαν στις προηγούμενες πράξεις τους, ήταν φυσικό να ναυαγήσουν αμέσως στην πίστη και δυστυχώς έτσι στέρησαν τους εαυτούς τους από τον αληθινό πλούτο, που είναι ο Χριστός και Θεός. Για να μην πάθουμε λοιπόν και εμείς το ίδιο, σας παρακαλώ να τηρήσουμε τις εντολές του Θεού με όλη μας την δύναμη, ώστε να κερδίσουμε και τα παρόντα και τα μέλλοντα αγαθά, δηλαδή την θέα του Θεού, που είθε όλοι μας να την απολαύσουμε με τη χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον οποίο ανήκει η δόξα εις τους αιώνες. Αμήν.
Πηγή: http://www.imkby.gr
Αναζήτηση
Παλαιότερες ανακοινώσεις